Kaynarca Mutlu Sonlu Masöz

Cinder yüzünü kollarının içinde gömdü ve bu haksız sıfatları aklından uzaklaştırmaya çalıştı. Kendine nefret etmekle bir yere varamazdı. Bundan önce endişelenmesi ihtiyaç duyulan pek çok şey Kaynarca Mutlu Sonlu Masöz vardı. öteki odada, Thorne’un Michelle Benoit’nın adını sarf ettiğini ve kızdan kendilerine yardımcı olabilecek herhangi bir bilgi kırıntısı dilendiğini işitti. Ama Thorne’un aldığı tek yanıt, gevelenmiş birkaç özür oldu. Cinder içinden, keşke kızı, ona zarar vermeyeceklerine, hakkaten de iyi insanlar olduklarına ikna etmenin daha iyi bir yolu olsaydı, diye dileyerek iç geçirdi. Omuzları aniden gerginleşti.

Kızı buna ikna edebilirdi. Bununla birlikte kolayca. İçi bir anlığına suçluluk duygusuyla doldu fakat yine de bu fikri bir yana atmadı. Gözünü ufka çevirdi ve bâlâ tarlaların ötesinde herhangi bir hareketlilik olmadığını gördü. Parmaklarını iç içe geçirdi ve düşüncelere daldı. “Michelle Benoit’yı tanıyorsun, değil mi?” diye yükseldi Thorne’un sesi, yalvarırmış gibi çıkmaya başlayan bir tınıyla. “şu demek oluyor ki sonuçta, onun evindesin. Burası onun evi, değil mi?” Cinder başparmaklarıyla şakalarını ovuşturdu. Kendisi, yeteneğini fenaye kullanan Kraliçe Levana ve diğer.

Kaynarca Mutlu Sonlu Masöz

Aycılar benzer biçimde biri değildi. Aldatarak, beyin yıkayarak ve denetim altına alarak  öteki insanoğluı kendi çıkarına kullanmak gibi bir isteği yoktu. Ne var ki birini denetim altına almak, iyi bir amaca hizmet edecekse… Bir tek kısa süreliğine… “Lütfen ağlamayı bırak artık Emilie. Bir tek bayağı bir sual sordum.” “İyi,” diye mırıldandı Cinder, merdivenlerden kalkarak. “Bu neticeta onun da iyiliğine olacak.” İçindeki suçluluk duygusunu dağıtmak için derin bir nefes aldı ve oturma odasına geri girdi. Ağlamaktan şişmiş gözleri hızla Cinder’a dönen kız, geriye doğru sindi.

Cinder kendini rahatlamaya zorladı ve sinirlerindeki hafif karıncalanmayı geri çağırdı. Sıcakkanlılığa, şefkate ve güzel düşüncelere odaklandı. “biz senin arkadaşlarınız,” dedi. “Sana yardıma geldik.” Emilie’nin gözleri parladı. “Michelle Benoit’nın nerede bulunduğunu söyleyebilir misin Emilie?” Emilie yanağından süzülen son bir damla gözyaşının farkında bile değildi. “Nerede bulunduğunu bilmiyorum. Uç hafta önce ortadan kayboldu. Polis aslabir ipucu bulamadı.” “Bu mevzuda herhangi bir bilgin var mı?”